Rozdział 25

Weszliśmy do zatłoczonego klubu. Na parkiecie było mnóstwo osób. Naszym pierwszym kierunkiem był bar. Usiedliśmy i Hubert zamówił mi drinka – specjalność lokalu. On był kierowcą, więc został przy soku pomarańczowym.

 - I jak ci się tu podoba? – zapytał.

 - Jeszcze nie wiem – wzruszyłam ramionami. – Jesteśmy tu 15 minut.

 - Ale pierwsze wrażenie jakieś masz.

 - Fajnie – odparłam. – Idziemy tańczyć?

 - Jak sobie życzysz, księżniczko – puścił mi oczko i ruszył ze mną na parkiet.

Przetańczyliśmy razem dość długo. Początkowo był to zwykły taniec. Od pierwszej wolnej piosenki byliśmy już bliżej. Znacznie bliżej. Założyłam mu ręce na szyję, gdy muzyka zwolniła. Objął mnie w talii, przybliżając jak tylko się dało. Oparłam czoło o jego ramię. Kołysaliśmy się delikatnie do rytmu. W pewnym momencie musnął delikatnie moje usta, więc odwzajemniłam pocałunek. Zjechał dłońmi na mój tyłek, co było jego chyba ulubionym zajęciem. Gdy muzyka przyspieszyła, to oderwałam się od niego i odwróciłam. Przylgnęłam plecami do jego torsu i zaczęłam się ocierać w zmysłowym tańcu, co podchwycił. Błądził dłonią po moim udzie, podczas gdy drugą trzymał mnie w talii. Odchyliłam głowę do tyłu, więc znów mnie pocałował.

 - Jedźmy do mnie – wyszeptał mi do ucha. Kiwnęłam tylko głową i już po chwili znaleźliśmy się w jego mieszkaniu. Niemal od razu przyssał się do moich ust, a nogą kopnął drzwi żeby się zamknęły. Wplotłam dłoń  w jego włosy, a drugą zaczęłam odpinać guziki od koszuli. Hubert błądził ręką po moim udzie, podwijając krótką już sukienkę do góry. Chwycił mnie za tyłek i posadził na szafce w korytarzu. Oplotłam go nogami. Podwijał mi sukienkę dalej. Przyciągnęłam go bliżej i ściągnęłam koszulę, która była już całkowicie rozpięta. Objęłam go obiema dłońmi za szyję. Odsłonił moje ramiona, ściągając mi ramiączka niżej. Zaczął całować w tym miejscu. Odchyliłam głowę do tyłu, przymykając oczy. Kierował się pocałunkami w bok, przenosząc się na szyję, obojczyk, aż w końcu niżej, więc sukienka zaczęła mu zawadzać. Zwinnym ruchem pozbył się jej ze mnie, więc ja dobrałam się do jego rozporka. Gdy zostaliśmy oboje jedynie  bieliźnie, to Bolo wziął mnie na ręce i zaniósł do sypialni. Tam odpiął mój stanik i rzucił gdzieś w kąt. Zaczął pieścić każdy kawałek mojego ciała, co było niezwykle przyjemnym doznaniem. Językiem jeździł wokół moich piersi. W końcu pozbyliśmy się dolnej części naszej bielizny i mogliśmy się oglądać w całej okazałości.

 - Niezłe ciałko, księżniczko – wymruczał mi do ucha, ręką błądząc pomiędzy moimi udami.

 - Twoje też niczego sobie – odparłam, przygryzając wargę. Znów poczułam jego usta, lecz tym razem naparł na mnie gwałtowniej, niż zwykle, więc szybko straciliśmy oddech. Odsunął się po chwili, głośno dysząc i ponowił, to co przed chwilą. Jego ręka posuwała się coraz odważniej, więc zaczęłam cicho pojękiwać z rozkoszy. W pewnym momencie pomyślałam o przejęciu inicjatywy. Przewróciłam go i usiadałam na nim okrakiem. Składałam powoli pocałunki po kolei na jego ustach, brodzie, szyi, obojczyku, torsie, schodząc stopniowo w dół. Gdy doszłam do jego męskości, to aż się wzdrygnął i uśmiechnął zadowolony.

 - Nie wytrzymam – powiedział w końcu i przewrócił mnie z powrotem na plecy. Wyciągnął z szafki prezerwatywę, którą szybko założył. Zaczął powoli wchodzić we mnie. Z każdą chwilą przyspieszał. Cisza była przerywana naszym początkowym pojękiwaniem, które z czasem przekształciło się w krzyki rozkoszy. Napierał we mnie coraz mocniej, aż wbijałam mu paznokcie z całej siły w plecy. Syczał z bólu, ale z każdym momentem przyspieszał. W końcu krzyknęliśmy najgłośniej jak chyba się dało i równo doszliśmy na sam szczyt.

 - Nie wiedziałem, że jesteś taka ostra – wysapał, opadając na mnie.

 - I kto to mówi – odparłam zachrypniętym głosem.

 - Warto było czekać – wyszeptał mi do ucha.

 - Cierpliwość popłaca – popatrzyłam mu w oczy i się uśmiechnęłam. Musnął moje wargi i przybliżył mnie do siebie, mocno obejmując. Nie zasnęliśmy od razu, tylko o dziwo długo rozmawialiśmy. O wszystkim i o niczym. To był kolejny dowód na to, że ja tego człowieka nigdy nie ogarnę. Zachowywał się jak taki bad boy, playboy, ale potrafił także być jak normalny facet.

 - Właściwie, to ja nic o tobie nie wiem – wyznałam, spoglądając na niego. Leżałam w poprzek, mając głowę na jego torsie i rysując na nim palcem jakieś bliżej nieokreślony wzory.

 - Aż taka mnie ciekawa jesteś, księżniczko? – zaśmiał się, gładząc moje udo, które nie było przykryte cienką kołdrą.

 - Chciałabym wiedzieć coś o facecie, z którym sypiam. Takie dziwne? – mruknęłam.

 - To pytaj.

 - Od kiedy się ścigasz?

 - Odkąd mam prawko to bardziej jawnie – puścił mi oczko. – A pierwszy raz za kółko wsiadłem, jak miałem 15 lat.

 - No tak, adrenalina, a Hubercik taki szczęśliwy, bo robi coś nielegalnego – poklepałam go po policzku, rozbawiona.

 - Ze mnie się nabijasz? To ja powinienem, bo ty taka grzeczniutka, ułożona – parsknął śmiechem.

 - Może nie ścigałam się w wieku 15 lat, ale grzeczna tez nie jestem – prychnęłam.

 - W niektórych aspektach, jesteś bardzo niegrzeczna – wymruczał, puszczając mi oczko.

 - Nie o tym mówię, zboczeńcu – wystawiłam mu język.

 - Nie? Jaka szkoda. Myślałem, że mi wyskoczysz z jakąś utrata dziewictwa w wieku 12 lat.

 - Marzenie, kochanie – mruknęłam.

 - No to kiedy straciłaś, co?

 - A co cię to interesuje?

 - Uuu, ale się zdenerwowała księżniczka – zaśmiał się.

 - Bo każdy robi to w odpowiednim dla siebie momencie. Tylko jakieś walnięte gimnazjalistki myślą, ze jak pójdą do łóżka, to od razu dorosłe – wywróciłam oczami.

 - Chcesz mi dać do zrozumienia, ze to był twój pierwszy raz? – otworzył szeroko oczy.

 - No chyba byś to poczuł – wywróciłam oczami ponownie.

 - Już się bałem – odetchnął.

 - Umiejętnie odszedłeś od tematu, panie Bolanowski.

 - Dlaczego tak myślisz? – nachylił się, zaczynając całować moje ramię.

 - I znowu to robisz – pokręciłam głową. – Dlaczego nie chcesz mi opowiedzieć o sobie?

 - Po prostu mam teraz lepsze rzeczy do roboty – przewrócił mnie na plecy i przyssał do moich warg. Odpuściłam i poddałam się kolejnej fali uniesienia.

Obudziłam się i w łóżku byłam sama. Przeciągnęłam się i uśmiechnęłam sama do siebie. Zegarek w komórce wskazywał 9 rano, więc spałam niewiele, a mimo wszystko czułam się w miarę wypoczęta. Podniosłam się i wzrokiem próbowałam zlokalizować cokolwiek do ubrania. W oko wpadła mi jakaś koszula Huberta, która wisiała na krześle. Nie była to ta, którą miał wczoraj na sobie, ale nie byłam pewna jej lokalizacji. Najprawdopodobniej leżała gdzieś w korytarzu. Narzuciłam ją na siebie, zapinając do połowy. Dzięki temu miałam duży dekolt, co według mnie wyglądało seksownie. Wyszłam z sypialni i postanowiłam poszukać gdzieś właściciela mieszkania. Słyszałam jakieś krzątanie się w kuchni, więc tam się skierowałam. Nasze ubrania były porozwalane wszędzie. Dobrze, że Hubert mieszkał sam. Nie musiałam się wstydzić, gdyby ktoś to zobaczył.

 - No dzień dobry, księżniczko – Bolanowski pocałował mnie namiętnie na powitanie. Zamruczałam zadowolona.

 - Długo nie śpisz? – zapytałam, przyglądając się jak robi kanapki.

 - Chwilę – puścił mi oczko. Przygryzłam wargę, widząc go w samych bokserkach i rozczochranych włosach. Wyglądał niezwykle pociągająco.

 - Nie powinnaś chodzić tak ubrana – powiedział.

 - Dlaczego? – zdziwiłam się.

 - Bo nawet nie wiesz jaką mam na ciebie ochotę w takim wydaniu – popatrzył mi w oczy. Usiadłam na blacie stołu.

 - No jaką masz? – odpięłam jeszcze jeden guzik koszuli, co odsłoniło jedną pierś. Oblizał się. Więcej mu nie trzeba było. Natychmiast przy mnie stanął i wpił w moje wargi. Przyciągnęłam go bliżej. Na kuchennym stole się jeszcze nie kochałam, więc było to niezwykle miłe doznanie. Długo nie mogliśmy po wszystkim unormować oddechów i szybszego bicia serc.

 - Chyba miałeś jeść śniadanie – rzuciłam, zakładając ponownie koszulę.

 - Straciłem ochotę – puścił mi oczko i pogładził wewnętrzną część uda.

 - Jeszcze ci mało? – zaśmiałam się.

 - Ja jestem baaardzo nienasycony, kochanie.

 - Kilka razy w nocy, szybki numerek na stole, a ty nadal chcesz? – zaśmiałam się.

 - A ty nie? To chyba będę musiał cię zmusić – pokręcił głową, kładąc dłonie na moich biodrach.

 - Oj nieładnie, tak nie wolno – objęłam go za szyję.

 - Może teraz w łazience? – przygryzł mi płatek ucha.

 - Przekonałeś mnie – rzuciłam i po chwili znaleźliśmy się pod prysznicem ponownie doprowadzając się na wyżyny rozkoszy.

Wróciłam do domu około 13. Zbyszek myślał, ze nocuję u koleżanki, więc się nie burzył aż tak. Trochę uznał, ze przesadzam, bo wracam później, niż zwykle. Udobruchałam go jednak dobrym obiadem i przestał jęczeć. Starałam się nie wyglądać podejrzanie, ale noc i poranek strasznie mnie podekscytowały. Wręcz nie mogłam usiedzieć na miejscu. Dlatego właśnie wybrałam się na dłuższy, niż zwykle spacer z Bobkiem. Zawędrowałam w obce mi rejony. Obce pod względem spacerów, bo był to niemal drugi koniec miasta. Mój piesek był zachwycony, że mógł na tak długo wyrwać się z czterech pustych ścian. Merdał ogonem przez cały czas. Widziałam szczęście w jego czarnych oczkach, co również mnie cieszyło. W drodze powrotnej natknęłam się na Michała. Zauważyłam, ze chyba pierwszy raz nie myślałam o nim przez dość długi czas.

 - Cześć – uśmiechnął się lekko.

 - Hej – odparłam cicho. Wciąż czułam się dziwnie w jego towarzystwie.

 - Wracasz do domu? – zapytał. Kiwnęłam twierdząco głową. – Mogę ci potowarzyszyć? Bo chyba możemy normalnie rozmawiać?

 - Jasne – uśmiechnęłam się delikatnie.

Spory kawałek szliśmy w ciszy. Była ona bardzo krępująca, ale nie chciałam jej przerywać jako pierwsza.

 - Co tam w ogóle u ciebie? – spytał w końcu.

 - W porządku – wzruszyłam ramionami. – A u ciebie? Jak ci się układa z Aldoną?

 - Nie jestem z nią – odparł natychmiast. – I nigdy nie zamierzałem. Nie rozumiem, czemu ty…

 - Michał –westchnęłam.

 - No co? Wiem, ze mnie kochasz i nie rozumiem, dlaczego ze mną zerwałaś – spojrzał na mnie z wyrzutem.

 - Przestań mi mieszać w głowie – mruknęłam, wlepiając wzrok w swoje buty.

 - Dostanę kiedyś w ogóle odpowiedź? Czy już do końca życia tak będzie? Sorry, ale ja tak żyć nie potrafię.

 - Mieliśmy rozmawiać normalnie, a ty znowu do tego wracasz – warknęłam.

 - Zmieniłaś się – pokręcił głową. – Tylko nie wiem dlaczego.

 - Daj mi spokój – powiedziałam cicho. Zabolały mnie jego słowa. Naprawdę się zmieniłam? Skoro powiedział to z takim wyrzutem to pewnie na gorsze…

W ciszy doszliśmy do naszego bloku. Bez słowa weszłam do swojego mieszkania, a on ruszył do siebie do góry. Czyli zanosiło się na to, że teraz tak będą wyglądać nasze relacje, gdy blisko nie będzie nikogo znajomego. Wszystko spieprzyłam. Jestem cholerną egoistką. I w tym momencie mój dobry humor wziął się spakował i kupił sobie bilet żeby wyemigrować gdzieś na koniec świata.

 - Młoda, poradź mi – Zbyszek wszedł do mojego pokoju i zdziwił się moją nienaturalną pozycją (link). – Yyyy, przeszkadzam?

 - Puka się – mruknęłam, siadając normalnie.

 - Co to w ogóle było? – zdziwił się.

 - Joga.

 - Jeszcze joga? Nie masz co robić, czy jak? – podrapał się po głowie.

 - Przyszedłeś tu żeby się pytać, o to co robię, czy z jakąś konkretną sprawą?

 - Nie spinaj się – poczochrał mnie, za co zgromiłam go spojrzeniem. – Rady potrzebuję.

 - Chcesz się oświadczyć Asi i chcesz wiedzieć jaki pierścionek? – wyszczerzyłam się.

 - Co? Nie! Jeszcze nie teraz – zbladł.

 - Żartowałam przecież – zaśmiałam się.

 - To sobie nie żartuj, bo na zawał padnę – pokręcił głową. – Na wakacje chcę ją zabrać jak się sezon skończy. Potem mnie nie będzie i sama rozumiesz..

 - Chcesz jej sprawić przyjemność, kumam – puściłam mu oczko. – Myślę, ze najlepiej gdzieś gdzie jest duuuuża woda!

 - Tyle to sam wymyśliłem. Ale gdzie dokładnie? Jest tyle pięknych miejsc!

 - Wiesz co, mi się osobiście podobało na Malediwach w zeszłym roku. Ale może zabierz ją gdzie indziej?

 - No to mi jeszcze powiedz gdzie, mądralo.

 - Jeju, ale ty niecierpliwy – wywróciłam oczami.

 - Bo chciałbym żeby to były najlepsze wakacje w jej życiu – podrapał się po karku.

 - Pierwszy raz widzę cię tak zakochanego – uśmiechnęłam się.

 - Kiedyś zrozumiesz jak to jest – puścił mi oczko.

 - Wow, pozwolisz mi? – zironizowałam.

 - Zuz, ja nie chcę tylko żeby ktoś cię skrzywdził. Nie odbieraj tego, ze ja ci zabraniam mieć chłopaka, czy coś – zmieszał się.

 - Gdybym ci wyskoczyła z tekstem, ze kogoś mam to najpierw byłbyś wściekły, a potem go tak przemaglował, że by uciekł, gdzie pieprz rośnie – mruknęłam.

 - Po śmierci rodziców obiecałem sobie, ze się tobą zaopiekuję – westchnął. – Zawsze byłaś moją młodszą siostrzyczką, ze nawet nie zauważyłem, że dorosłaś. Dopiero ostatnio sobie zacząłem uświadamiać i Aśka z Michałem już mi tyle awantur robili..

 - Nie wierzę. Wreszcie coś do ciebie dotarło? – zdziwiłam się.

 - Powoli dociera. Więc jeśli masz kogoś – widziałam, ze ciężko mu to przechodzi przez gardło.

 - Powiem ci, spokojnie – cmoknęłam go w policzek. – Czasem da się z tobą normalnie pogadać, wiesz?

 - I vice versa, siostrzyczko – objął mnie ramieniem.

 - Wiem, ze czasem zachowuję się źle, ale zawsze będę cię kochać – uśmiechnęłam się.

 - Ja ciebie też, młoda – pstryknął mnie w nos.

 - Jakież wzorowe z nas rodzeństwo – parsknęłam śmiechem.

 - Wątpiłaś w to kiedyś?

 - Nigdy w życiu – wyszczerzyłam się.

______________________

Taki trochę rozdział 18+ . Opisywanie takich scen ewidentnie mi nie idzie, ale coś tam wyszło :D
Pozdrawiam ;*